Category: Books

รการร่ายเทพนิยายก็เหมือนการทุบกระจกบานเก่าให้แตก ในการตอกพื้นผิวของเรื่องราว ในการรวบรวมเศษเสี้ยวและการกำหนดค่าใหม่ การสะท้อนภาพใหม่ที่น่าสนใจในยุคของเราจะปรากฏขึ้น “คุณเปลี่ยนเวลาและสถานที่” ผู้เขียน Helen Oyeyemi พูดถึงเทพนิยายที่เล่าขานกันของเธอ “เพื่อดูว่าอะไรจริงและทำไมหรือทำไมไม่” การเล่าขานร่วมสมัยให้ความสุขอย่างลึกซึ้งอีกประการหนึ่ง การได้ทบทวนความคิดในวัยเด็ก การกะพริบของความสว่างนั้น ยับยั้งตัวเองน้อยลงก่อนที่จะถึงขีดจำกัดที่มืดมนของวัยผู้ใหญ่ นวนิยายเรื่องใหม่ของฉัน Take What You Need กลายเป็นเทพนิยายอย่างรวดเร็ว เป็นเรื่องเกี่ยวกับการแบ่งขั้วและเป็นไปได้ว่างานศิลปะใดๆ ที่จินตนาการถึงการสลายตัวของการแบ่งกลุ่มทางวัฒนธรรม แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ถือเป็นเทพนิยายเช่นกัน Take What You Need ตั้งอยู่ในเมืองเหล็กเก่าแบบเดียวกับที่ฉันโตมา แม่เลี้ยงที่ห่างเหินจากลูกสาววัยผู้ใหญ่ของเธอเริ่มเชื่อมประติมากรรมโลหะและจดจำลายเส้นจาก Louise…

ก ไม่กี่ปีที่ผ่านมา แอมเบอร์ แฮร์ริสันและคาเรน บราเซียร์ต่างก็ประสบกับความเหนื่อยหน่ายในอาชีพการงานของตน เพื่อนบ้านที่กลายมาเป็นเพื่อนกันต้องทำงานหลายชั่วโมงซึ่งมักจะพรากพวกเขาไปจากเมือง Shaftesbury เมือง Dorset อันเป็นบ้านเกิดอันเป็นที่รักของพวกเขา พวกเขารับรู้ถึงความรู้สึกคับข้องใจของกันและกันว่าการไล่ตามความก้าวหน้าในอาชีพไม่ได้นำไปสู่ความสำเร็จส่วนตัว “เย็นวันหนึ่งระหว่างดื่มเหล้าในผับ เราเริ่มสรุปได้ว่าไลฟ์สไตล์ในอุดมคติของเราจะเป็นอย่างไร” พวกเขากล่าว “เรารู้ว่าเราต้องการจัดตั้งธุรกิจใน Shaftesbury ที่ทำให้เรามีความสุขง่ายๆ เช่น เดินไปทำงาน และรู้สึกว่ามีรากฐานมาจากเมืองของเรา” ด้วยแรงบันดาลใจจากรูปถ่ายเก่าๆ ในผับ จึงตัดสินใจเปิดร้านหนังสืออิสระด้วยกัน ทุกวันนี้ พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเพื่อนหญิงจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ที่ตัดสินใจทำตามความฝันในการเปิดร้านหนังสือที่ตอบสนองชุมชนท้องถิ่น ผู้หญิง และชนกลุ่มน้อยที่ด้อยโอกาส ร้านค้าธีมธรรมชาติของ Folde, Harrison และ…

เซนต์บางครั้งนิยายอิงประวัติศาสตร์ไม่ได้เรียกร้องให้มีกระโปรงผายก้นหรือสงคราม หนังสือสองเล่มในฤดูใบไม้ผลินี้คำนึงถึงเหตุการณ์ในปี 1970: ห่างไกลแต่ใกล้มาก เลสลีย์ พาร์ นักเขียนชาวเวลส์กำหนดเรื่องราวการก้าวเข้าสู่วัยชราครั้งที่สามของเธอ ที่ไหน แม่น้ำพาเราไป (บลูมส์เบอรี่) ในช่วงวิกฤตพลังงาน ทุกคนสั่นเทา คนงานเหมืองหยุดงานประท้วง แม้ว่าเด็กๆ จะได้รับอิสรภาพ เจสันกำพร้าและเพื่อนๆ ที่เพิ่งกำพร้าได้เปลี่ยนหุบเขาเป็นภูเขา ดูเหมือนจะเป็นทริปตั้งแคมป์ แต่แท้จริงแล้วล่อด้วยรางวัลเงินสดสำหรับภาพถ่ายแมวป่าลึกลับ ในขณะที่การผจญภัยของพวกเขาถูกขัดขวางด้วยความพ่ายแพ้และการแข่งขันภายในกลุ่ม เจสันยังกังวลเรื่องที่พี่ชายของเขามีส่วนร่วมในข้อตกลงลับๆ เพื่อพยายามรักษาครอบครัวไว้ด้วยกัน แต่การคิดฉับไว การให้อภัย และความเมตตาจะชนะวันนั้น ตัวเอกตอนเด็กของ Parr นั้นวาดออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม คำพูดที่เป็นธรรมชาติของพวกเขาก็ทิ้งคำพูดเช่น กอด (กอด) ในแชท…

คนักประวัติศาสตร์แฟชั่นจะจดจำวันที่ Karl Lagerfeld เสียชีวิตในเดือนกุมภาพันธ์ 2019 ได้อย่างไม่ต้องสงสัย โดยทิ้งคำแนะนำฟุ่มเฟือยไว้ในพินัยกรรมสำหรับการดูแลแมว Birman Choupette ของเขาอย่างต่อเนื่อง เนื่องจากเป็นช่วงเวลาที่แน่นอนเมื่อความสนุกสนานหมดสไตล์ไปในที่สุด ใช่ เป็นไปได้ว่าวันหนึ่งคนพิลึกพิลั่นอีกคนจะเป็นประธานในบ้านหลังใหญ่ แต่ในยุคของกลุ่ม บริษัท ทั่วโลกดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น “การสร้างสรรค์” ดังที่ Lagerfeld เคยกล่าวไว้ว่า “ไม่ใช่กระบวนการประชาธิปไตย” ยิ่งมีคน (ฉันหมายถึงนักบัญชี) ลงไม้พายมากเท่าไหร่ โอกาสที่เราจะได้เสื้อโค้ทอูฐดีๆ สักครึ่งโหลบนรันเวย์ก็จะยิ่งมากขึ้นกว่าประเภทของการแสดง กลั่น แต่อุดมสมบูรณ์อย่างมากซึ่งอาจลด André Leon Talley ชาวอเมริกันผู้ล่วงลับ…

ขตอนนี้อวัยวะส่วนใหญ่มีชีวประวัติของตัวเอง ผู้เขียนสนับสนุนส่วนของร่างกายที่เลือกด้วยความหลงใหลในอวัยวะภายใน โครงสร้างแต่ละส่วนดูเหมือนจะถูกมองข้ามและประเมินค่าต่ำเกินไป ในช่วงโควิด มีการเผยแพร่สารคดีเกี่ยวกับปอดและการหายใจเป็นระลอก ในขณะที่สหราชอาณาจักรกำลังจมอยู่กับความขัดแย้งเกี่ยวกับความหมายของการเป็นผู้หญิง มดลูกกำลังมีเวลาสักครู่ “เป็นเวลานาน นานมาแล้วที่การแพทย์แผนตะวันตกไม่ได้ให้ความสำคัญกับมดลูก นอกเสียจากว่ามันเป็นภาชนะสำหรับทายาทชายคนต่อไป” ดูลาบอกกับลีอาห์ อาซาร์ แต่ตอนนี้ กล้ามเนื้อรูปทรงลูกแพร์ที่ซุกอยู่ในท้องของประชากรครึ่งหนึ่งได้กลายเป็น “กำปั้นที่กำแน่น” ในแนวหน้าของสงครามวัฒนธรรม Hazard พยาบาลผดุงครรภ์ของ NHS ในสกอตแลนด์ ยกย่องบันทึกประจำวันของเธอในปี 2019 ดันอย่างแรงอยู่ที่นี่เพื่อพูด – อย่างฉะฉานและมีพลัง – สำหรับอวัยวะที่ “สำคัญที่สุด” นี้ เธอเบื่อกับการที่มดลูกถูกมองว่าเบี่ยงเบนไปจากบรรทัดฐานทางกายวิภาคของผู้ชาย และเบื่อกับข้อแก้ตัวประจำของนรีเวชวิทยาที่ว่า “จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติม”…

วศิลปินเดี่ยวสี่คนจะกลายเป็นสี่เมื่อใด ชีวประวัติของกลุ่มแพร่หลายมากขึ้น แต่ก็ยากที่จะดึงออก ควอเตต เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความทรงจำสี่ตอนที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ที่เชื่อมโยงชีวิตของนักแต่งเพลงอย่าง Ethel Smyth, Rebecca Clarke, Dorothy Howell และ Doreen Carwithen สมิธเกลียดการถูกรวมวงกับนักแต่งเพลงหญิงคนอื่นๆ และหนังสือเล่มนี้ไม่เคยอธิบายอย่างชัดเจนว่าทำไมเรื่องของเธอจึงควรถูกรวมเข้าด้วยกัน พวกเขาไม่ใช่เพื่อนสนิทหรือผู้ทำงานร่วมกันและอยู่ร่วมโลกกันเพียงสองทศวรรษเท่านั้น ควอเตตตลอดระยะเวลา 145 ปี การเล่าเรื่องจะต้องเริ่มต้นใหม่เสมอ เฉพาะในหน้า 261 ซึ่งเป็นวันเกิดของ Carwithen ทำให้อาหารทั้งหมดเปลี่ยนไปในที่สุด จริงอยู่ที่ทั้งสี่คนได้สร้างอาชีพขึ้นมาอย่างไม่มีข้อแม้ เอาชนะอุปสรรคร้ายแรงและการเลิกจ้างผู้หญิง สมิธ (พ.ศ. 2401-2487) เป็นผู้หญิงคนแรกที่แสดงละครโดยเมโทรโพลิแทนโอเปร่าในนิวยอร์ก…

เพลงบัลลาด โดย Sharon Olds (หัวหน้าโจนาธาน 12 ปอนด์)“ค่อยๆ ปีนบันไดขึ้นไปบนฝ่ามือของคุณ / … / ตอนนี้ / ระหว่างฉันกับศพต่างกันมากแค่ไหน?” เมื่อพิจารณาจากคอลเลกชันใหม่ของ Sharon Olds ที่มีอายุแปดสิบปีแล้ว คำตอบคือ: มาก หนังสือห้าส่วนครอบคลุมการเสียชีวิตของคู่หูของเธอ การใช้เวลากักกันโควิดครั้งแรกเพียงลำพัง และการแสดงความเคารพต่อเอมิลี ดิกคินสันในรูปแบบของแอมเฮิร์สต์ บัลลาดซ์ หัวข้อเรื่องครอบครัว เพศ และเรือนร่างที่คุ้นเคยของ Olds อยู่ที่นี่ แต่การตระหนักถึงสิทธิพิเศษของเธอก็เช่นกัน: “จุดสนใจในชีวิตของฉันชั่วครู่หนึ่ง…

ขย้อนกลับไปเมื่อทุกอย่างเกิดขึ้นใน Zoom และ Teams ฉันได้เข้าร่วมกิจกรรมวันหนังสือโลกที่สตรีมสดจากฉากละครเพลงฮิตเรื่อง Matlida การออกแบบฉากมีมนต์ขลัง: ชิงช้าของเด็กพร้อมการระเบิดของหนังสือที่ส่องแสงอยู่เบื้องหลัง แน่นอนว่าตอนนี้ Matilda กลายเป็นสมรภูมิในบท Roald Dahl ของสงครามวัฒนธรรมของเรา เป็นที่น่าสังเกตว่าวันหนังสือโลกเป็นสนามรบมาโดยตลอด ครูผู้ดูแลเด็กและบรรณารักษ์ทุกปีปกป้องความสุขในการอ่านจากพลังแห่งความมืด เกือบจะทันทีที่มีคนแนะนำว่าการแต่งตัวเป็นเรื่องสนุก ซุปเปอร์มาร์เก็ตที่กินสัตว์อื่นก็จับได้ถึงความวิตกเกี่ยวกับร่างกายที่เร่งรีบของพ่อแม่วัยเยาว์และกระโจนขายชุดเครื่องแต่งกาย Where’s Wally แบบใช้แล้วทิ้งให้พวกเขา แต่โรงเรียนถูกผลักดันและตอนนี้แทนที่จะเป็นขบวนพาเหรดของเด็ก ๆ ที่แต่งตัวในกองขยะราคาแพง คุณจะพบโรงเรียนที่นักเรียนมาในชุดนอนและมาคลอเคลียเพื่อฟังเรื่องราวต่าง ๆ ทำให้วันนั้นกลายเป็นการนอนค้างในฝันอันยาวนาน ฉันเคยไปโรงเรียนที่แทนที่จะให้พ่อแม่หรือผู้ปกครองแต่งตัวเด็ก กลับขอให้เด็กแต่งตัวช้อนไม้หรือประตูห้องเรียน อีกห้องหนึ่งที่ครูจะนั่งอ่านนิทานที่พวกเขาชื่นชอบในห้องเรียน และเด็กๆ ก็สามารถเลือกได้ว่าจะไปฟังเรื่องไหน…

ตนี่คือประเพณีทางวรรณกรรมที่ยาวนานและแข็งแกร่งของคู่หูผู้ไขคดีอาชญากรรม โฮล์มส์และวัตสัน. นิคและนอร่า คาร์โล เนโร วูล์ฟ และอาร์ชี่ กู้ดวิน ปีเตอร์ วิมซีย์ และแฮเรียต เวน ในฐานะนักเขียน เป็นเรื่องดีที่มีตัวละครเอกสองคน หากเพียงให้พวกเขาพูดคุยถึงโครงเรื่องด้วยกัน วิธีนี้ใช้ได้ดีเป็นพิเศษหากมีคนฉลาดกว่าผู้ช่วยและสามารถอธิบายได้ว่าชิ้นส่วนทั้งหมดเข้ากันได้อย่างไร แต่แล้วคู่อาชญากรล่ะ? คู่หูของมอริอาร์ตีอยู่ที่ไหน? ความจริงก็คือ คู่รักที่ชั่วร้ายแม้ว่าจะไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่ก็ค่อนข้างหายาก ฉันยังเด็กและประทับใจมากเมื่อได้ดูภาพยนตร์เรื่อง Rope ของอัลเฟรด ฮิตช์ค็อกทางโทรทัศน์ ซึ่งเป็นภาพยนตร์ที่เปิดเรื่องด้วยชายหนุ่มสองคนร่วมกันฆ่าคนรู้จัก จากนั้นซ่อนศพไว้ในหีบขณะที่พวกเขาจัดงานเลี้ยงค็อกเทล อาจเป็นเพราะเชือกที่ทำให้ฉันหลงใหลในความคิดที่ว่าคนสองคนแสดงร่วมกันอาจอันตรายกว่าคนเดียว ในนวนิยายเรื่องใหม่ของฉันเรื่อง The Kind Worth…

เมื่อพายุรุนแรงพัดถล่มหมู่บ้าน Seima และ Rainsey พี่ชายของเธอก็ไม่มีใครพบ โทรศัพท์ดีบุกของ Seima ช่วยชีวิตไว้ได้ และนักเรียนชั้นปีที่สามของโรงเรียนประถม Longsight Community ก็ประทับใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่เขาอายุเพียงห้าขวบ เก่าในขณะนั้น “เด็ก ๆ สามารถทำอะไรก็ได้” คนหนึ่งตอบเมื่อถูกถามว่าเรื่องราวของ Seima and the Storm หนึ่งในหนังสือชุด Save the Children’s Wonderbooks บอกพวกเขาเกี่ยวกับเด็กอย่างไร “เด็กๆ กล้าหาญ” อีกคนหนึ่งอาสา “เด็กๆ…