ฉันมันเป็นวันที่อากาศชื้นแฉะ ธารน้ำไหลลงมาจากเนินเขา แต่ทอม บุลลัฟกำลังก้าวขึ้นไปบนทางลาดลื่นของแฟน ฟรายนิช โดยไม่สะทกสะท้าน ในขณะที่เขาพูดอย่างเร่งด่วนเกี่ยวกับความท้าทายของเหตุฉุกเฉินด้านสภาพอากาศ – การเขียน ถึงเวลส์ และถึง ชีวิตตัวเอง
“คุณทำให้ผู้คนกังวลเกี่ยวกับวิกฤตสภาพอากาศได้อย่างไร คุณต้องหันไปหาสิ่งเหล่านั้นที่อยู่ใกล้หัวใจของคุณ” เขากล่าว หายไปในม่านฝนสีเทา “คุณเลือกไม่ได้จริงๆ ว่าคุณจะเป็นนักเขียนที่ไหน หัวใจของคุณอยู่ที่ไหน และมันก็บังเอิญมากที่ฉันรักเวลส์และฉันมาจากเวลส์ ดังนั้นงานเขียนของฉันเกี่ยวกับเวลส์จึงลงทุนด้วยความหลงใหลที่ฉันทำได้ ความผิด”
Bullough เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีจาก Addlands ซึ่งเป็นนวนิยายที่มีเรื่องราวยาวนานกว่า 70 ปีในบ้านไร่ของชาวเวลส์ หนังสือสารคดีเล่มใหม่ของเธอเล่าถึงการเดินจากใต้ไปเหนือตามแนว Sarn Helen ถนนโรมันที่ตัดผ่านประเทศและตั้งชื่อหนังสือเล่มนี้ ด้วยความรวดเร็วและเศรษฐกิจของนักเขียนนวนิยาย Bullough เสกประวัติศาสตร์เวลส์ทั้งแบบใกล้ชิดและแบบมหากาพย์ ครอบคลุมชีวิตของนักบุญ ภาษาเวลส์ เหมืองถ่านหิน และตำนานทางวัฒนธรรม ควบคู่ไปกับปัจจุบันที่สดใส ที่นี่เขาได้พบกับโทเปีย – หมู่บ้านที่ไร้ผู้คนซึ่งมีหุ่นยนต์ตัดหญ้าเดินเตร่ – และช่วงเวลาอันน่าพิศวง เช่น “ความอ่อนโยน” ของทิวทัศน์ยามบ่ายทั่วตอนกลางของเวลส์ ตั้งแต่สโนว์โดเนียไปจนถึงเบรกอนบีคอน “มันเหมือนกับการเฝ้าดูคนที่คุณรักนอนหลับ” เธอเขียน
Sarn Helen ยังมองอนาคตอย่างไร้ความปรานี การเดินทางของ Bullough สลับกับการสัมภาษณ์นักวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับวิธีที่ชาวเวลส์และพวกเราทุกคนจำเป็นต้องปรับตัวให้เข้ากับวิกฤตสภาพอากาศ
Bullough เติบโตขึ้นมาในฟาร์มบนเนินเขาของเวลส์ วัยเด็กของเขาคือ “เกษตรกรรมและหนังสือ” ทีวีคลาสสิกสำหรับเด็กยุค 80 เช่น The Dukes of Hazzard ถูกแบนในบ้านของเขา แม่ของเขาอ่านให้ลูก ๆ ฟัง – ลอร์ดออฟเดอะริงส์สองครั้ง การอ่านนี้ต้องมีรูปแบบ: Oliver น้องชายของ Bullough ยังเป็นนักเขียนสารคดีที่ได้รับการยกย่องอีกด้วย
Tom Bullough หันไปหาสารคดีเพราะเขารู้สึกว่าต้องทำมากกว่านี้เพื่อรับมือกับวิกฤตสภาพอากาศ เขาเข้าร่วมกับ Extinction Rebellion (XR) – และถูกจับขังคุกข้ามคืนและถูกปรับ – แต่กลัวว่าเขาจะไม่สามารถเขียนนิยายเกี่ยวกับสภาพอากาศได้หากไม่ “เสี่ยงอย่างยิ่ง” ที่จะต้องเข้ารหัสตัวละครของเขา “ฉันไม่ชอบความคิดที่จะเริ่มนิยายด้วยวาระการประชุม คุณไม่สามารถอธิบายอย่างละเอียดได้ว่าคุณหมายถึงอะไร
สิ่งที่ Bullough พูดนั้นน่าสนใจ เราไปถึงชะง่อนผาระหว่างที่เราเดิน – Bullough ยังคงพูดเสียงดังโดยไม่ได้หายใจ – และลงไปในหุบเขาสีเขียวอันงดงามและเส้นทางที่โค้งอย่างงดงามด้วยรูปทรง: Sarn Helen
ถนนโรมันอาจเป็นโครงสร้างพื้นฐาน ‘ระดับชาติ’ ชิ้นแรกของเวลส์ แต่อย่างที่ Bullough บันทึกไว้ เช่นเดียวกับโครงสร้างพื้นฐานที่ตามมาส่วนใหญ่ มันก็ ‘สกัด’ เช่นกัน: สร้างขึ้นเพื่อค้นหาความมั่งคั่งและนำไปที่อื่น การเขียนภาษาอังกฤษเกี่ยวกับเวลส์ก็มีประโยชน์เช่นกัน Bullough เขียนว่าชาวไร่ชาวเวลส์มีบทบาทอย่างไรในวรรณกรรมและกวีนิพนธ์ เช่น ในบทกวีของ RS Thomas (พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาเวลส์) และ On the Black Hill ของ Bruce Chatwin (ภาษาอังกฤษ) เป็นต้น ดูไม่มีอะไรเหมือนของจริงเลย วรรณกรรมชาวนาชาวเวลส์อาจเป็นขุนนาง แต่พวกเขาไม่ได้สละเจตจำนงเสรีหรือโลกภายในมากนัก “เป็นประเพณีโรแมนติกที่ย้อนไปถึงนักเขียนรุ่นก่อนๆ อย่างจอห์น ลีแลนด์ ผู้ซึ่งเข้ามาและปฏิบัติต่อชาวเวลส์เหมือนเป็นคนดั้งเดิม โทมัสเล่นในประเพณีนั้น แชตวินกำลังดำเนินรอยตามแนวทางเดียวกัน” บูลลาห์กล่าว “เมื่อฉันเริ่มเขียน ฉันก็เช่นกัน ฉันใช้เวลาสักพักกว่าจะรู้ว่าสิ่งที่ฉันเขียนเป็นความคิดของคนอื่นเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่มากกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจริง
Sarn Helen คือ “ความพยายามที่จะนำเสนอสิ่งที่เป็นจริงที่นี่ว่าคนเหล่านี้เป็นใคร แต่ยังรวมถึงสถานการณ์ที่เราดำรงอยู่ในสิ่งแวดล้อมด้วย สิ่งนี้” Bullough ชี้ไปที่ทุ่งเลี้ยงแกะและสวนต้นสนที่อยู่รอบๆ เรา “คือสิ่งที่เราคิดว่าเป็นมรดกของเรา เราคิดว่านี่คือธรรมชาติ นี่คือสิ่งที่ควรเป็น มันอาจจะสวยงามมาก แต่ท้ายที่สุดแล้วมันเป็นภูมิทัศน์ที่มีโครงกระดูก”
นอกเหนือจากแกะและว่าวสีแดง – กินซากแกะที่ตายเปียกโชกบนเส้นทาง – ยังมีชีวิตตามธรรมชาติเล็กน้อยบนเส้นทางเดินของเรา ผู้เขียนยอมรับการสมรู้ร่วมคิด: พ่อของเขาเป็นนักประดิษฐ์ที่นำหญ้าหมักมาสู่ภูมิภาคของเขา ซึ่งเป็นสิ่งที่มีบทบาทในการเพิ่มความเข้มข้นของการเกษตรหลังสงครามที่แย่งชิงสัตว์ป่าในอังกฤษตามที่แสดงในภาพประกอบโดยแจ็กกี้ มอร์ริสในหนังสือของ Bullough
“ฉันเป็นแฟนตัวยงของจอร์จ มอนไบโอต และฉันก็เข้าใจดีว่าเขาจัดการกับคนจำนวนมากด้วยความเกลียดชังแกะของเขาได้อย่างไร” บูลลาห์กล่าว “ฉันแบ่งปันความรู้สึกของเขาในหลาย ๆ ด้านและเติบโตในฟาร์มบนเนินเขา กลิ่นแกะอยู่ที่บ้าน ดังนั้นฉันจึงรู้สึกได้จริงๆ ว่าผู้คนรู้สึกสูญเสียอะไร ซึ่งก็คือจิตวิญญาณ ตัวตนของพวกเขา คุณพยายามเอาสิ่งนั้นออกไป – เราคืออะไร?
Bullough เชื่อว่าส่วนหนึ่งของความเป็นปรปักษ์ต่อการฟื้นฟูป่าของชาวเวลส์คือ “ความกลัวการทำลายล้าง” ในเชิงป้องกันที่เป็นแก่นแท้ของวัฒนธรรม ภาษาเวลส์อาจจะฟื้นขึ้นมา (29% ของประชากรพูดภาษานี้ และเพิ่มขึ้นทุกปีตั้งแต่ปี 2010) แต่การทำฟาร์มแบบดั้งเดิม (88% ของเวลส์ทำการเกษตร) ดูจะถึงวาระ การสนทนาของเขากับนักวิทยาศาสตร์ทำให้เขาแน่ใจว่าการทำฟาร์มปศุสัตว์จะต้องลดลงอย่างมากในโลกที่ไม่มีตาราง จูดิธ ธอร์นตัน นักวิทยาศาสตร์คนหนึ่งพูดอย่างชัดเจนเกี่ยวกับการใช้ที่ดินในโลกคาร์บอนต่ำ: แทนที่จะใช้แกะ ที่ราบสูงจะอุทิศให้กับการกักเก็บคาร์บอนและความหลากหลายทางชีวภาพ พื้นที่เพาะปลูกชายขอบจะกลายเป็นป่าไม้ที่มีประสิทธิผล และพื้นที่ราบลุ่มจะต้องทำฟาร์มอย่างเข้มข้นเพื่อเป็นอาหาร (ส่วนใหญ่เป็นอาหารมังสวิรัติ)
Bullough ไม่เต็มใจที่จะระบุจุดยืนของเขาอย่างหนักแน่นในเรื่องนี้และการโต้วาทีที่สำคัญอื่นๆ ที่ Sarn Helen รวมถึงว่าเวลส์ควรหยุดการทำฟาร์มแกะหรือไม่ “ในทางที่ความรู้สึกของฉันไม่ได้อยู่ที่นี่หรือที่นั่น สิ่งที่ฉันต้องการอย่างแรกคือให้เรามีการสนทนานี้อย่างชัดเจนและตอนนี้” เธอกล่าว “ใจความสำคัญของจูดิธอย่างชัดเจนคือเราต้องได้รับทุกสิ่งที่เราผลิตในปัจจุบันจากเชื้อเพลิงฟอสซิลจากดินแดนนั้นรวมทั้งปลูกอาหาร อย่าปล่อยให้มีที่ว่างมากสำหรับปศุสัตว์ เรายังต้องเป็นจริงเกี่ยวกับอะไร [net zero in] 2050 หมายถึง การเปลี่ยนแปลงของภูมิประเทศและสังคมของเรา “เป็นการปฏิวัติที่เหนือสิ่งอื่นใดในส่วนนี้ของโลกที่เคยประสบมา” เขากล่าว “สิ่งที่เกิดขึ้นในสงครามโลกครั้งที่สองไม่มีอะไรเทียบได้กับสิ่งนี้”
หลังจากการประชาสัมพันธ์จดหมายข่าว
Sarn Helen ยังสะท้อนให้เห็นถึงการเคลื่อนไหวของ Bullough จำลองคำปราศรัยที่สะเทือนใจที่เขากล่าวกับผู้พิพากษาในระหว่างที่เขาอยู่ในศาล ในขณะที่เพื่อนนักเขียนของเขา เจย์ กริฟฟิธส์ ถูกตัดสินว่ามีความผิดโดยผู้พิพากษาที่กรุณาชมเชยการเคลื่อนไหวนี้ บูลลาห์ถูก “ทำหน้าบูดบึ้ง” และปรับ 772 ปอนด์ “นี่คือความจริงที่เราต้องเผชิญหน้า นี่คือวัตถุที่เคลื่อนที่ไม่ได้ นี่คือความรู้สึกในวันนั้น ค่อนข้างท้อแท้” เขากล่าว
Bullough ยังคงมีส่วนร่วมในการประท้วงทางกฎหมายด้านสภาพอากาศ แต่เขาพูดตรงๆ เกี่ยวกับการที่ XR ลดลง กลุ่มท้องถิ่นที่เขาเข้าร่วมปิดตัวลงทันทีเพราะผู้คนระบุว่าพวกเขาเป็น “ผู้ก่อการร้าย” เขากล่าว ขีดจำกัดภาวะโลกร้อน 1.5 องศาเซลเซียส หายไปแล้ว และแทบไม่มีการพูดคุยอย่างตรงไปตรงมาในสื่อเกี่ยวกับเรื่องนี้ ระบบทุนนิยมดูเหมือนจะสามารถดูดซับและลบล้างการประท้วงได้อย่างไม่สิ้นสุด แม้ว่าจะถูกกระตุ้นโดยการกระทำโดยตรงของ Just Stop Oil และอื่น ๆ แต่เสียใจน้อยกว่าเดิม “เราคิดว่าการประท้วงอาจนำไปสู่การเปลี่ยนแปลง และในระดับหนึ่งมันก็เกิดขึ้น มันทำให้การสนทนากลายเป็นกระแสหลักมากขึ้น นำไปสู่เป้าหมายปี 2050 มันเปลี่ยนการเล่าเรื่องและมันเปลี่ยนการเล่าเรื่องไปเรื่อย ๆ และคุณต้องดึงความแข็งแกร่งจากสิ่งนั้น “.
เรามาถึงจุดสิ้นสุดของการเดิน: โบสถ์ Llanilltud ซึ่งเป็นรูปวงรีของ ‘ต้นสนเปลือย’ ที่ล้อมรอบซากปรักหักพังของโบสถ์ที่อุทิศให้กับ Illtyd นักบุญชาวเวลส์ในยุคเซลติก-คริสเตียน และตัวละครที่เกิดซ้ำใน Sarn Helen Llanilltud เกือบจะเป็นสถานที่ทางศาสนาก่อนคริสต์ศักราช และสำหรับ Bullough ที่นี่เป็นที่หลบภัยประจำ เป็นสถานที่แห่งความสงบและปลอบใจ เขาไม่นับถือศาสนา แต่เขียนโน้มน้าวใจเกี่ยวกับบทบาทของวิสุทธิชนในการสร้างรูปแบบการตั้งถิ่นฐานในวัฒนธรรมเวลส์ และโดยคาดไม่ถึงว่าพวกเขาจะช่วยเรารับมือกับภาวะโลกร้อนได้อย่างไร
Bullough เชื่อว่าการปรับตัวต่อวิกฤตสภาพอากาศไม่ได้ขึ้นอยู่กับการแก้ไขทางเทคนิคเท่านั้น แต่ยังขึ้นอยู่กับเรื่องราวและหลักการใหม่ ๆ เกี่ยวกับการใช้ชีวิตที่ดีขึ้นกับโลกธรรมชาติ เขาให้เหตุผลว่าศาสนาคริสต์เข้ายึดครองเวลส์อย่างเข้มข้น เพราะศาสนาคริสต์ได้ปรับค่านิยมและศาสนสถานให้เข้ากับระบบศาสนาที่มีอยู่ก่อนแล้ว ในยุคของวิกฤตสภาพอากาศ “เราไม่สามารถจินตนาการถึงเรื่องราวเหล่านี้จากอากาศที่เบาบางและคาดหวังให้พวกเขาตามทันได้ หากเราต้องการสร้างตัวเองใหม่ เราต้องทำโดยใช้เรื่องราวและประเพณีของชนพื้นเมือง” เขากล่าว “ในระดับใหญ่ เรากำลังพูดถึงการนำหลักศีลธรรมใหม่มาใช้ เรามีแบบอย่างอื่นใดนอกเหนือจากการเปลี่ยนผ่านระหว่าง ต่างศาสนา?
แม้จะยังไม่มีการดำเนินการอย่างจริงจังเกี่ยวกับการปรับตัวของสภาพอากาศและประสบการณ์ของเธอเองในฐานะนักเคลื่อนไหวที่ปะทะกับวัตถุที่เคลื่อนไหวไม่ได้ซึ่งเป็นสถาบันทุนนิยม Bullough “พบว่ามันยากที่จะสิ้นหวังเพราะเป็นเพียงช่วงเวลาที่น่าดึงดูดใจที่จะมีชีวิตอยู่” เขาครึ่งหัวเราะ “ช่างเป็นความท้าทายที่นองเลือดและภายในนั้นเราสามารถมองเห็นได้ว่ามนุษย์เป็นอย่างไร เราสามารถเป็นได้มากกว่าที่เราเคยแสดงตัวว่าเป็นเช่นนั้นหรือไม่?