ตGolden State Warriors ที่มี Steph Curry และ Kevin Durant ถือเป็นทีม NBA ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล ในปี 2559-60 พวกเขามี All-Stars สี่คนและอันดับเกมรุกที่ 114.8 ซึ่งดีที่สุดในประวัติศาสตร์ NBA
ความผิดแบบเดียวกันนั้นจะรั้งอันดับที่ 10 ของลีกในฤดูกาลนี้
NBA กำลังเห็นการระเบิดที่น่ารังเกียจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ทีมกำลังเล่นเร็วกว่าที่เคย ตีสามมากกว่าที่เคย และทำแต้มได้มากกว่าที่เคย ในขณะเดียวกัน ผู้เล่นกำลังเห็นสถิติของพวกเขาพุ่งสูงขึ้นไปจนถึงจุดที่ยากจะอธิบาย โดยผู้เล่น 7 คนมีคะแนนเฉลี่ยอย่างน้อย 30 คะแนนต่อเกมในฤดูกาลนี้ เกม 71 แต้มของ Donovan Mitchell ในเดือนมกราคมพบกับบางสิ่งที่ใกล้จะยักไหล่
แต่อีกด้านหนึ่งของสมการมักไม่ค่อยพูดถึง: การป้องกัน
ในขณะที่ฝ่ายรุกเติบโตขึ้นทั่วทั้ง NBA การป้องกันก็ลดลงตามข้างทาง เนื่องจากแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหยุดโดยปราศจากการฟาล์ว ในความเป็นจริง Cleveland Cavaliers นำลีกด้วยคะแนนการป้องกัน 109.6 ซึ่งจะเป็นคะแนนการป้องกันที่แย่ที่สุดในการเป็นผู้นำลีกในประวัติศาสตร์ NBA หากฤดูกาลสิ้นสุดในวันนี้ เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาในฤดูกาล 2015-16 ซานอันโตนิโอสเปอร์สเป็นผู้นำในลีกด้วยคะแนนการป้องกัน 98.2 ซึ่งหมายความว่าทีมต่างๆทำคะแนนได้เพิ่มขึ้นประมาณ 11 คะแนนต่อการครองบอล 100 ครั้งเมื่อเทียบกับการป้องกันที่ดีที่สุดในลีกเมื่อเจ็ดปีก่อน
ความเห็นพ้องต้องกันคือความผิดที่มากขึ้นนำไปสู่ผลิตภัณฑ์ที่ดีขึ้น และคะแนน เป็น สนุก. ไม่มีใครอยากย้อนกลับไปในยุค 90 เมื่อคะแนนสุดท้ายอยู่ในยุค 70 และเกมเป็นไปอย่างเชื่องช้า คับแคบ และทางกายภาพ
แต่การระเบิดที่น่ารังเกียจไปไกลเกินไปหรือไม่? และการป้องกันกำลังกลายเป็นศิลปะที่สูญหายหรือไม่? จากคำบอกเล่าของผู้เล่นและโค้ชที่ทรงอิทธิพลที่สุดของลีก คำตอบนั้นดังก้อง ได้. และหากไม่มีการดำเนินการใด ๆ เพื่อช่วยป้องกัน สิ่งต่าง ๆ มีแนวโน้มที่จะดำเนินต่อไปในทิศทางนี้
“ผมคิดว่าอาจจะมีการแก้ไขมากเกินไปจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อ 20 ปีที่แล้ว” สตีฟ เคอร์ หัวหน้าโค้ชของวอร์ริเออร์สกล่าว “ฉันเล่นในรอบชิงชนะเลิศเอ็นบีเอ [with the Spurs] ในปี 2003 เมื่อ 20 ปีที่แล้วในเดือนมิถุนายนนี้ และคะแนนสุดท้ายอยู่ที่ 72-65 และมันก็แย่มาก และผมคิดว่าลีกทำได้ดีมากในการทำให้เกมผ่อนคลาย สร้างอิสระมากขึ้น”
Kerr เสริม:“ แต่ฉันคิดว่าเราไปไกลเกินไป ฉันคิดว่ากฎมุ่งเน้นไปที่การให้ผู้โจมตีได้เปรียบ ตอนนี้การเล่นป้องกันใน NBA กลายเป็นเรื่องยากขึ้นมาก”
เจย์เลน บราวน์ สตาร์ของบอสตัน เซลติกส์ ถึงกับกล่าวว่าเขาคิดว่า “ลีกให้ความสำคัญกับการที่พวกเขาต้องการเห็นเป้าหมายมากขึ้น เห็นผลงานที่สูงขึ้น” เพิ่มว่า: “มันดีกว่าสำหรับการสร้างแบรนด์และการตลาดของลีกของเรา”
NBA มีประวัติอันยาวนานในการสร้างการเปลี่ยนแปลงกฎเพื่อเปลี่ยนแปลงผลิตภัณฑ์ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอาจเกิดขึ้นในปี 2547 เมื่อลีกต้องการอัดฉีดหมัดเชิงรุกและเลิกใช้การควบคุมด้วยมือ ซึ่งทำให้ผู้เล่นฝ่ายรับสามารถส่งลูกบอลของฝ่ายตรงข้ามต่อหน้าพวกเขาได้
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา NBA ได้เพิ่มความเข้มงวดมากขึ้นในการสัมผัสทางกาย เหม็นสัมผัสให้ผู้เล่นแนวรุกมีอิสระในการขึ้นสู่ห่วง และไม่ว่าจะตีเลย์อัพหรือส่งเขาให้ตัวชี้สามตัว ซึ่งเป็นสองช็อตที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในเกม
ปัญหา อย่างน้อยตามที่ผู้เล่นและผู้จัดการที่ Guardian พูดถึงในเรื่องนี้ก็คือ การเปลี่ยนแปลงกฎล้มเหลวเพื่อให้ทันกับการเพิ่มทักษะของผู้เล่น ตั้งแต่นักเตะระดับซูเปอร์สตาร์ไปจนถึงคนสุดท้ายบนม้านั่งสำรอง ลีกมีความสามารถมากกว่าที่เคย และโค้ชก็ใช้ประโยชน์จากความสามารถนั้นในทางที่เป็นประโยชน์มากขึ้นเรื่อยๆ
“ผมคิดว่าลีกเติบโตขึ้นในแง่ของทักษะทุกปี ทุกตำแหน่งก้าวไปข้างหน้า” บราวน์กล่าว ชนะโดยคนที่มีความสามารถ
แกรนท์ วิลเลียมส์ เพื่อนร่วมทีมเซลติกส์ของบราวน์เสริมว่า “ทุกคนสามารถเปิดสามลูกเปิดได้” “ดูที่ทีมของเราสิ… ฉันไม่รู้ว่ามีผู้ชายคนเดียวในทีมที่คุณจะไม่บอกให้ยิงสามคนหรือเปล่า”
ส่งผลให้ทีมยิงสามแต้มได้มากกว่าที่เคย โดยพยายามยิงสามแต้มเฉลี่ย 34.2 ครั้งต่อเกม หรือ 35.5 เปอร์เซ็นต์ของการยิงทั้งหมด เทียบกับ 24.1 ครั้งต่อเกมและ 26% ของการยิงในปี 2558-2559 แต่การยิงสามแต้มที่เพิ่มขึ้นไม่ได้เป็นเพียงปัจจัยเดียวที่ช่วยให้เกมรุกเติบโตได้ ผู้เล่นตำแหน่งมีความสามารถและหลากหลายมากขึ้นกว่าที่เคย สามารถวางบอลบนพื้นและตัดสินใจอย่างรวดเร็วและชาญฉลาดเพื่อให้แนวรับเคลื่อนไหวและสร้างการยิงที่มีประสิทธิภาพสูงสำหรับเพื่อนร่วมทีม
นิค พยาบาล หัวหน้าโค้ชของโตรอนโต แรพเตอร์ส กล่าวว่า “ผมคิดว่าส่วนใหญ่ของการระเบิดเกมรุกนั้นเกี่ยวข้องกับผู้คนจำนวนมากที่ขัดขวางเขาและไปที่สนามฟุตบอล และความยากลำบากในการป้องกันสิ่งต่างๆ มากมาย”
นอกเหนือจากการพัฒนาทักษะส่วนบุคคลแล้วยังมีการเปลี่ยนแปลงโวหาร ทีมต่าง ๆ กำลังส่งบอลไปที่พื้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพิ่มโอกาสยิงเมื่อเริ่มนาฬิกายิงประตู และสร้างการครองบอลมากขึ้น และดังนั้นจึงมีโอกาสทำประตูมากขึ้น โดยทีมครองบอลเฉลี่ย 100.1 ครั้งต่อเกม เทียบกับ 96.5 ในปี 2558-2559
“ผมคิดว่าสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการที่ทีมต่าง ๆ ยิงเร็วหรือเร็วมากจนคุณไม่มีโอกาสตั้งรับด้วยซ้ำ” แธด ยัง ผู้คร่ำหวอดใน NBA อายุ 16 ปีและแร็พเตอร์คนปัจจุบันกล่าว “เพราะลูกบอลถูกโยนขึ้นไปบนสนาม หรือมีคนดันลูกบอลขึ้นแล้วกระแทกโลโก้และอะไรทำนองนั้น” นอกจากนี้ การกำจัดการเทคฟาวล์ยังช่วยให้การกระทำผิดในช่วงเปลี่ยนผ่านมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าที่เคย
การอัพเกรดทักษะและการเปลี่ยนแปลงสไตล์ฟังดูดีมากในทางทฤษฎี แต่แทนที่จะเป็นการเล่นแบบขึ้นๆ ลงๆ อย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้นจะเป็นคำมั่นสัญญา เกม NBA 48 นาทียังคงใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงครึ่งจึงจะจบเกม นี่เป็นสาเหตุหลักมาจากจำนวนการฟาล์วและการหยุดที่เพิ่มมากขึ้น ซึ่งเป็นปัญหาสำหรับลีกเนื่องจากความสนใจของแฟนบอลลดลง เมื่อฝ่ายรุกเติบโตขึ้น ทีมต่างๆ ก็หยุดได้ยาก และผลที่ตามมาก็คือการฟาล์วและการโยนโทษหลายครั้งที่ขัดขวางจังหวะของเกมและอาจดูยาก
ฤดูกาลนี้ ทีมต่างๆ โยนโทษ 23.7 ครั้งต่อเกม มากที่สุดนับตั้งแต่ปี 2010-11 และทำฟาวล์ 20.3 ครั้งต่อเกม มากที่สุดตั้งแต่ปี 2019-20 และไม่ใช่แค่แฟน ๆ ที่ไม่มีความสุข แต่ผู้เล่นและโค้ชหลายคนที่คุยโม้เกี่ยวกับการป้องกันรู้สึกว่าพวกเขาไม่มีทางประสบความสำเร็จ
“[Because of] กฎของเกม คุณไม่สามารถเล่นทางกายภาพเพื่อหยุดหรือตอนนี้มันเป็นการฟาวล์ ดังนั้นเราต้องเผื่อหลายๆ ครั้งกับหลายๆ สถานการณ์ มิฉะนั้นคุณจะมีปัญหาหรือคุณจะพบว่าตัวเองยิงลูกโทษ” โชนซีย์ บิลลัปส์ โค้ชทีมพอร์ตแลนด์ เทรลเบลเซอร์ส กล่าว [to defend] … เกมสร้างมาเพื่อผู้เล่นแนวรุก เกมวันนี้สร้างมาเพื่อบุก”
บาสเก็ตบอลไม่ใช่เกมที่ง่ายสำหรับพิธีส่วนใหญ่เพราะมีการสัมผัสทางกายในเกือบทุกการครอบครอง แต่สิ่งที่เราเห็นตอนนี้คือสถานการณ์ที่ไม่ชนะ แฟนบอลและโค้ชไม่พอใจกับจำนวนการโทร ในขณะที่ผู้เล่นไม่พอใจกับความไม่ลงรอยกันของผู้ตัดสิน
บางทีการตีความกฎที่ผ่อนปรนมากขึ้นเพื่อสนับสนุนกองหลังอาจทำให้ผู้เล่นสามารถเล่นเกมรับได้โดยไม่ต้องถูกลงโทษ มันอาจเพิ่มมูลค่าความบันเทิงของผลิตภัณฑ์ด้วยซ้ำเพราะการสนับสนุนก็สนุกเช่นกัน
“น่าเสียดายที่การป้องกันกลายเป็นเหมือนศิลปะที่สูญหายไป” บราวน์กล่าว “มันทำให้ยากที่จะป้องกันเด็กๆ โดยไม่ล้มเหลว และเข้าถึงเด็กๆ ได้อย่างแท้จริง”
เป็นเรื่องง่ายที่จะขอให้เจ้าหน้าที่อนุญาตให้มีการติดต่อเพิ่มเติม แต่ยากกว่ามากในการดำเนินการจริงในสภาพแวดล้อมทางกายภาพที่วุ่นวาย NBA อาจต้องก้าวเข้ามาและเปลี่ยนกฎเพื่อให้การป้องกันได้เปรียบเหมือนที่เคยทำกับการรุกในอดีต
ตัวอย่างเช่น NBA อาจให้ความสำคัญกับการลงโทษการล้มและการเคลื่อนไหวการยิงที่ไม่เป็นธรรมชาติ ซึ่งนำไปสู่การฟาวล์ ซึ่งประสบความสำเร็จในช่วงเริ่มต้นของฤดูกาล 2020-21 หรือหากต้องการรุนแรงไปกว่านี้ ลีกสามารถนำเวอร์ชันของการควบคุมด้วยมือกลับมาหรือเพิ่มเวลากฎ 3 ปุ่มเป็น 5 วินาที เพื่อให้ทีมยักษ์ใหญ่อยู่ในสนามได้นานขึ้นเพื่อยับยั้งเกมรุก ผู้เล่น – เช่นเดียวกับในบาสเก็ตบอลระหว่างประเทศ
ในที่สุด NBA ก็เป็นผลิตภัณฑ์เพื่อความบันเทิง และในขณะที่ความคิดในการทำคะแนนเป็นเรื่องสนุก ความจริงก็คือลีกกำลังดำเนินไปในทิศทางเดียวมากเกินไป ทำให้การป้องกันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำฟาวล์และหยุดเล่นสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียน
การแข่งขันก่อให้เกิดความบันเทิง และหาก NBA ต้องการสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์ที่ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ก็ควรปล่อยให้ผู้เล่นตัดสินชะตากรรมของตนเอง แทนที่จะปล่อยให้อำนาจนั้นตกอยู่บนบ่าของผู้ตัดสิน